ARTIK

Dokunmuyor artık, yalan mı dedikleri, değil mi? Ağır gelmiyor artık kimsenin derdi Duymuyorum artık samimiyetsiz sözleri Okumuyorum artık havadan su'dan iddiaları Ortalık kafası başka yerde kendileri başka yerde olanlar ile dolu Herkes şehir derken, köye koşar gibi Kimi güven diye çığlık atıyor, ama güvensizlik biçiyor Hayalleri olmuş yalan, hedefi ise büyük adam olmak Karanlıktan kaçanlara, aydınlık kapkara gelmiş Ayakları belirsiz yere doğru koşarken Zihinleri bir an'a takılı kalmış Sonralar hep insanlık dolu Az önceler ön yargı... Tuhaf zamanlar azizim Kafası bir yerde takılı kalmış gibi Kovalanıyoruz sanki oradan oraya Çabuk çabuk tüketmemiz gerek olayları Ama ön yargı da katmamız gerek içine Öyle daha mı leziz oluyor bilmem? Yapana sormak gerek. Aynada artık gözlerimize bakamaz olduk Zihnimiz kalabalık düğün gibi bir o kadar sahipsiz Koşuyor durmadan ama yetmiyor her şeye Geç kalıyor bir şeylere En ufak bir olayı abartır olduk Artık tutamıyor bizi kimse Her şeye karışma hakkını kendimizde buluyoruz hep. Kim verdi ki bu hakkı? Koşmayı bırak, biz uçarak artık keşfediyoruz her şeyi Ne geçilmeyen bir köprü var artık ne de keşfedilmemiş konu. Biraz dursak, soluklansak, kapının ardındaki kendimizi bulsak Herkes nihayetinde kendisi olsa...! İnsan olsak!!! Her daim bir umut vardır Aylin Özgür