BOŞ VERİN

Onu bunu, ne yaptınız kendiniz için bugün? Onu söyleyin. Saç baş bile taranmadı belki Başladınız güne bir kahveyle Onu bile aceleyle içtiniz, yetişmek için zamana Yetiştiniz mi? Ya kendinize? Ne çok iş var birikmiş, ne çok plan var bugün için. Yapınca mı biter tüm bunlar, yoksa unutunca mı? Ya siz nereye koydunuz kendinizi? Gülümseyin hadi bir an için Rastgele gülümsediniz mi hiç kadraja, yoksa hep aceleyle mi çektirirsiniz resimlerinizi? Nasıldı gülümsemeniz? Onu bile çocukluğunuzda unuttunuz değil mi? Sahi bugün ne yaptınız kendiniz için? Algılarımız var, zihnimiz var ama ne kadar varız oralarda? Hadi anlatın ne yaptınız bugün kendiniz için? Herkesi mutlu etmeyi görev edinmişliğin ötesinde misiniz? Yoksa iki arada bir derede "Eh işte yaşamaya çalışıyoruz" mı olurdu cevabınız? Hep bir hareket, hep bir aksiyon her an'ımız. Yine bir sonraya ertelenen güzel şeyler "Şu bitsin bunu yapacağım, bu hallolsun kendime zaman ayıracağım" dediğiniz ama bir türlü gelemeyen yarınlar, aylar ve yıllar. Hayat plan yaparmış bizim için, biz ise illa zıt tarafa gidenlerdeniz. Sonuç, hayat her zaman kazanır, çünkü o daha tecrübeli herkesten. Arada izleriz etrafı, herkes koşar adımlarla bir şeylere yetişme peşinde Kendisi yürüyor, zihni kim bilir neyi düşünüyor, hayalleri kim bilir hangi tavan arasında hatırlanmayı bekliyor. Ne dün bugün gibi, ne de az önce az sonra gibi olacak. Ne de biz kalacağız aynı şekilde, her şey herkes her an değişmekte. Peki nedir bu sizdeki her şeyi aynı sabit tutma çabası. Sahi ne yaptınız bugün kendiniz için? Her daim bir umut vardır Aylin Özgür