Dünyada binlerce canlı ve bitki yaşıyor Biz onlarla birlikte yaşamayı öğrenemedik bir türlü Vahşi batının en vahşisi biz olduk Günümüzde ise daha da vahim, kaplumbağaları bile terbiye ettik kendi hırslarımızı edemedik, dört nala hızla koşuyorlar her bir yana, dur durak bilmeden. Bir yer beğendik, ağaçları yakıp hayalimizdeki binayı diktik. Kimseye hesap vermeye gerek yoktu nasılsa hırsımız pusulamızdı o doğruyu bilirdi. Biz ise bunu sorgulayan vicdanımızı bile susturuyorduk kolayca. Sokakta kedilere ve köpeklere bile düşman olduk biz. Onlara yaşam alanı bırakmadığımız yetmezmiş gibi birde onları yok etmeye kalktık Eskiden vahşiymişiz çünkü kültür nedir dil nedir kurallar nedir prensip nedir bilmezmişiz Ya günümüzde? Biz birbirimizi bile yok ediyoruz artık kolayca, ne kimsenin emeğine saygı duyuyoruz ne de nimete minnet ediyoruz. Hırsımız bir level daha atladı ve egomuzla kanka oldu. Ne garip bir dünya? Kimse olduğu gibi kalamadı ya ezen yok eden taraf oldu ya da ezilen yok edilen. Oysa dünya herkesin aynı zamanda hiç kimsenindi. Değmezdi onca kıyıma, savaşa, soykırıma. Her yeri modern yapacağız dedik, yaptık ettik Ama o her yeri modernize eden sihirli değnek bir bize işlemedi. Ne oldu ki bize? Yediğimiz içtiğimiz mi, bizi böyle aç, doyumsuz, kuduruk, bencil, egoist yaptı? Yazın sıcağından şikayet ettik, kışın soğundan Deprem olduğunda bile aklımız başımıza gelmedi yine herkes bir başkasını suçladı Her şey olduk, her kılığa girdik ama İNSAN olmayı unuttuk bir yerde Herkes güçlüyü oynamaya başladı son yıllarda Doğru ya, guya onlar hep haklıydı, guya onlar her şeyi biliyordu, guya onlar zayıfı koruyacaktı. Guya insan insana, canlıya kıymazdı. Artık insan doğduğu an en güzel insan, sonrasında yapay zeka ile haşır neşir olurken yeni yerler keşfettim edeceğim derken çoktan dejenere olmuş gitmiş kaybolmuş bile Şimdi ne olacak? Yüzümüz varsa hala, iyi şeyler olması için dilek dileyip dua edeceğiz, geriye kalan samimiyetimizle... Her daim bir umut vardır Aylin Özgür