Yaşanamayan duygular
Söylenmemiş sözler
Gidilemeyen kapılar
Aşılamayan yollar
Verilip ama tutulmayan sözler
Hatır sorulmayan gönüller
Hep dert olur içimize...
İçimize, var ile yok arasındaki her şeyi çöp kovasına atar gibi atıyoruz.
Ağlayamıyoruz, gülemiyoruz, bağıramıyoruz, sevemiyoruz, nefret edemiyoruz.
Hep bir korku hep bir endişe...
Çocukken, büyük insan olacaksın derken bunu mu kast ettiler?
Kim bilir?
"Duygularını belli etme, güçlü sansınlar." dediler hep.
Bundandır belki duygularımızı doya doya yaşayamamak.
Bu sayede anılarımız da boşuna.
Aklımıza gelse bile, sadece ruhumuz yaşıyor,
duyguları biz yine her şeyi gizlemek zorundayız.
Bir günün sonunda," bugün diğer günlerden farklı olan neydi?" diye sorsalar.
Hangimizin cevabı var?
"Sadece yaşıyoruz ve belki de sadece dünyadan geçiyoruz, öylesine" desek,
cevap olarak kabul ederler mi?
Biz kendimiz, bunu cevap olarak kabul ettiğimiz an herkeste eder.
İnsan önce kendine dürüst olmalı.
Başkalarına mutlu olmamız, huzurlu olmamız, İşimiz gücümüz, kendimizi geliştirmemiz, çiçeklerle iyi anlaşmamız ve sayısız güzel şey, hep dert olur!!!
Neden diye sormayın
Tam olarak cevabı var mı bilmem?
Belki anlarlar bir gün, dert edeceklerine mutlu olmayı seçip başkalarını rahat bırakırlar.
Ne diyelim, her şeye rağmen her daim bir umut vardır
Aylin Özgür