Çöküyor üstüme,çığ gibi bir beden. Ezilmiş, kırılmış hissediyorum kendimi. Çaresizce sessiz çığlıklara dalıyorum, duyuramıyorum sesimi kendime bile. Bir el uzanıyor derinlerden bir yerden;tutamıyorum, uzanamıyorum bile. Tıpkı tutunamadığım zamanlar gibi kaybolup gidiyor hiç varolmamışcasına. Uyanıyorum sonra yüzümü ıslatan gözlerimin atıklarıyla.     Kaç gece oldu bilmiyorum bu kabusa uyuyalı. Anlamlandıramıyorum geceme çökmesini... Neden? diyorum, binlerce cevapsız soru dökülüyor dudaklarımdan. Kafamı kurcalayan, kalbimi sızlatan bir acı var. Beni benden götüren! Hatırlamak istemediğim ama kendimi bile kandıramadığım unutulmayanlar. Sebebi olan, ancak sebepsizleştirdiğim meselelerim, kan emicilerim, davalarım var benim.      Umut, en kötü cezadır bazen insana. İlaç alıp iyileşememek,devasız bir dert, cevapsız bir sorudur. Hayatın ta kendisidir ve aynı zamanda da katilidir. İçimdeki öfke kırıntılarını hayatımın tam ortasına doğurduğumda nerden bilebilirdim ki bu doğumun başka bir ölüme sebebiyet vereceğini. Ruhum gençleşirken kalbimin toprağa gömüleceğini...       Neşe,elini eteğini çekerken benden, doğmamıştı henüz yüzümdeki hüzün. Yaşanmışlıklar süzülürken kalbimin gizli odalarına, çığlıklarım hala sessizdi. Ben gidememişken senden, silmemişken düşlerimi, yaşayamadan senlileri... Gitme!  Hazır değil bu dört duvar üşümeye. Bitmedi dolaptaki yemekler. İzleyemediğimiz çok film var daha... Henüz sıraya girmiş kavgalarımız var. Söyleyemediğimiz sözcükler, kuramadığımız cümleler. Hem gidemezsin böyle aniden. Yaptığımız planlar ne olacak. Gitme yalvarırım gitme... Ben hazır değilim, bu dünya hazır değil. Nefes al, gülümse yeniden... Gitme lütfen gitme... Şaka yaptım de... Kalk ordan lütfen kalk... Yine tek başına yatmışsın bana da hiç yer açmamışsın. Bütün toprağı da üzerine çekmişsin hep yaptığın gibi.. Bak ben yine üstüm açık kaldım... Üşüyorum... Üşüyorum Gitme... Geri gel... Yalvarırım geri gel... Ya da bende geleyim olmaz mı?       Hikaye burda bitti sevgili okurlar... Hiç tahmin etmediniz değil mi bu sonu okurken. Tıpkı hayatımızın nerde ve nasıl sonlanacağını bilmediğimiz gibi. İşte bu yüzden hiçbir şeyi eksik bırakmayın. Yarım kalmasın hiçbir şey. Kalp kırmayın, sevin hatta çok sevin. Kimsenin gözyaşı olmayın. İnanın ki çok zor değil. Çok güzel bir söz var.     "Bir rolü oynamanın en iyi yolu, karakterin kendisi olmaktır. "     Üst düzey iyiliğe sahip bir karaktere sahip olun ve hayatınızın rolünü kimseye kaptırmayın. Sevgiyle kalın.