Bir türlü öğrenemedik
Kin ve insan bir arada olmaz diye
Bir türlü bilemedik zararını
Kaçamadık köşe bucak kinlerimizden
Gölgemiz gibi takip ettiler sürekli
Ne çok bağlıymışız kinlerimize
Motive de ediyorlardır şimdi bizi
Sürekli hatırlatarak, bizi doldurarak
Soğutuyorlar birilerinden, bir şeylerden.
Bir çoban tarafından korunuyor sanki kinlerimiz
Atsak atmıyoruz, silsek, silemiyoruz.
Faydası var mıdır?
Belki, nefretimiz çoğaldıkça çoğalıyordur
Belki de intikam planımıza ilham veriyorlardır
Onlarsız da yaşayamıyoruz sanki
Sürekli bizimle, sürekli düşüncelerimizin baş köşesinde.
Mutlu muyuz?
Hayır desek, onlardan kurtulmamız kolay olur mu?
Ama cevabımız evet ise kurtulmak kolay olur belki
Veda etsek onlara.
Denesek mi?
Ama şimdi olmaz değil mi?
Hazır soğumuşuz, içimiz nefret dolmuş
Şimdi birden onları çöpe atar gibi atsak?
Rahatlarız mazallah, sonra kinlerimiz kovalar belki rüyalarımızda
Oysa affetmek ve unutmak daha fazla şey katar bize
Bırakın nefreti kin'i!!!
Affedin, unutun ve silin
Daha güzel şeyler var hem bu hayatta.
Her daim bir umut vardır