KOVA ÇAĞI

Kova çağının başlangıcında bilin bakalım neyimiz eksik? Kendimiz eksiğiz! İnsanlığımız eksik! İyi niyetlerimiz eksik! Minnettar ve şükür duygumuz eksik Fazla olan şeylerimiz de var, yok değil Mesela, iyi'yi yok etmek gibi! Hirslarımız! Bitmek tükenmeyen kötülük etme isteğimiz! Saygı duymama! Sevgiye çoktan veda ettik biz! Ayrımcılık! O da fazla fazla var. Hangi birini sayayım bilmiyorum Sanki Kova çağı bizi ileriye götürürken, barbar zaman dilimde takılı bırakacak gibi. Modern çağ derken, kim bilir neyi kast ettiler? Robotlaşan çağ mi? Duygu ve insancıl her şeyden uzak çağ mi? Kim bu çağın özlemini çekti? Kim hayalini kurdu? Merak ettim şimdi. Bize ne getirdi? Ne vaat etti? Daha fazla özgürlük mü? Daha fazla kemdimizi ifade etme şansı mı? Peki, oldu mu bunlar, gerçekleşti mi? Ne güzel bir çağ, ortak nokta arama, bulma derdi yok. Bir kapı kapanırken, diğer kapıyı açmaya cesaretimiz yok. Gururumuz yerle bir olacak diye ödümüz patladı patlayacak. O kadar ürkek olduk ki, ya istediğimiz gibi sonuçlanmazsa attığımız adım sorgusu her an zihnimizde çalar saat misali. Ne bahtımız varmış, cümlesiyle başlayan şikayetler bitmek bilmiyor. Kova çağı, sorgu çağı sanki. Mantık bile yürutsen o bile tahmin edemez birçok şeyi. İyi'si mi biz, biz olmaktan vazgeçmeyelim, gerisi hallolur... Her daim bir umut vardır Aylin Özgür