Herkesin kendinden büyük öfkesi var
Farkındasınız değil mi?
Öyle özenle büyütülmüş, nakış gibi tek tek işlenmiş
Ne sınır tanımış ne de kural
Büyüdükçe büyümüş
An kollamış, kendini göstermek için
Zaman ayarlı yok edici misali
Kırıp dökmüş yok etmiş iyi olan her şeyi
Sonra ne mi olmuş?
Suçlu öfke değil
Onu büyüten ve benimseyen egolar suçlu olmuş.
Arada sorun kendinize, kırıp dökmeden güzel mevsimleri
Var mı, içimde bir kızgınlık, bir kırgınlık?
Varsa, bırakın gitsin, özgürce uçsun, nasılsa ulaşır ulaşması gereken yerlere
Hem her şey olması gerektiği gibi olur
Hemde suçlu da güçlü olmaz
Sadece, özür dileyen olur
Büyütmeyin öfkeleri
Salın gitsinler
Zamanınızı daha yararlı şeyler için saklayın
Almayıverin intikamınızı
Ama onsuz yaşayamıyordunuz değil mi?
Tuhaf bir hırs sarmış her yeri sarmaşık gibi
Ne başı belli ne de sonu.
Öfke beslemiş her bir yanını
Merkezimiz olmuş gitmiş asırlardır
Oysa insan daha farklı bir varlık olabilirdi
İçinde en güzel duyguları barındıran
İçinde Yaratandan bir parça olan.
Ruhu bile, sinmiş korkudan bir köşeye
Tek nefes alıp vermek tutmuş onu hayatta
Yenilmesek mi artık öfkemize.
Her daim bir umut vardır
Aylin Özgür