SANA ŞAPKA ÇIKARIYORUM EY HAYAT.

İyi değilsin ama kötü de değilsin. Lanetli olsan da, yaşamın bir yudum acı bal misali. Bugün dertten insanı kurutup, yarın sırılsıklam aşık ediyorsun, ey hayat. Sana şapka çıkarıyorum ey hayat. Ne umduk, ne bekledik ne geldi önümüze hesabıyla bizi meşgul edensin. Her daim bir planın var bizim için. Umut etmeye devam et dedin, ey hayat Bazen imkansızı hayal ettiren. Bazen de “acı gerçekle, yoğrul sonra mutlu olacaksın”, diyen sensin! Sana şapka çıkarıyorum ey hayat Bir avuç düş tutuşturdun elime, “bunların peşinden koş  ama yorulma”, dedin. Koştum, koştum yeri geldi nefes nefese kaldım Yeri geldi, kendimden bile kaçtım ben. Nedense, ulaşmak istediğime ulaşamadım çünkü inanmayı unutmuştum. Ben ise sadece durmadan düşlerimi yakalayacağım diye koştum peşlerinden. Sana şapka çıkarıyorum ey hayat “Yaşa”, dedin sadece fazla ayrıntı vermeden Kullanma kılavuzun yok muydu ki senin? Aradığımız cevaplara daha hızlı ulaşıp, zaman kendimize kalırdı ama siz zamanla da iş birliği içindeydiniz. Biz uğraş verirken, ödevleri bitirmeye gayret ederken sen kıs kıs bize gülüp eğleniyordun ey hayat. Söylesene ey hayat, “Seni kim yüceltti böyle?” Sana şapka çıkarıyorum ey hayat, çünkü biz seni kocaman yaptık ama bir yandan da hiç ciddiye almadık! Her daim bir umut vardır. Aylin Özgür