SENDROMLU SENDROMSUZ

Pazartesi sendromsuz olsa Salı sallana, sallana gelmese Çarşamba, dönme dolaplara takılı kalmasa Perşembe pişman etmese Cuma en sevilen gün, itiraf edin Cumartesi hep bir şeylerin ertelenmiş hali misali Pazar, her planın bir parçası pazardan başlar. Sonra gelsin sonralar, haftalar, aylar, mevsimler ve yıllar. An gelir kim kimi kovalıyordu unutulur gider An gelir insan biraz sonraya kaçmak ister Şu an'da kalmak oysa ki en güzeli. Kalabilirdik şu an'da ama aklımız hep sonralar Aklımız hep dünlerde. Bir şu an'da kalamadık Uçtuk kuş misali bir oraya bir buraya Ya sözlere takılı kaldık ya da davranışlara Hatalardan ders almak yerine Neden yaptın, neden hesabını sorduk saatlerce O sırada yaşanabilecek birçok güzel şeye geç kaldık. Yarınlar mı? Onlar ayrı muamma, her yarında bir yudum umut vardı, kimi onu büyüttü çiçek gibi Kimi ise tüketti yok etti hayalleri gibi En büyük pişmanlığımızın ihmal edilmiş ruhumuz olduğunu hangi an anlayacağız acaba? Hadi silelim olumsuz olan her şeyi Koşalım ruhumuzla, umutla yarınlara Hangi gün olduğuna bakmadan Kim ne demiş, sözüne takılı kalmadan Arada sek sek zıplayarak, arada uçurtma uçurarak Hem mutluluk olgularda değil ki An'da gizli hep. Hani bir türlü göremediğimiz an. Yıllar geçse de, hep bir önceki yıllar hatırlanır Yıllar geçse de hep geçmiş yad edilir O an farketmeyiz, geçip gidince iyidi güzeldi, şimdiden daha hoştu deriz Yarınlar mı? Belirsiz ama beklemek yine de iyi hissettiriyor insana Her daim bir umut vardır Aylin Özgür