Dünya Kız Çocukları Günü’nde kızımı arıyorum. Uzaklardan gelen sesi günümü şenlendiriyor. “Kız Çocukları Günün kutlu olsun Nurum” diyorum. Teşekkür ediyor, mutlu oluyor. Öğle arasında, kısa ama sıcacık bir sohbetle sarıp sarmalıyoruz birbirimizi. Bilsin istiyorum. Arkasında bir ailesinin olduğunu. Her koşulda yanında durduğunu. Bilsin, güvensin. Sevgiye doysun istiyorum. Sevgiyi uzaklarda, bilinmeyen yüreklerde aramasın. Dünya Kız Çocukları Günü’nde ülkemin milyonlarca kız çocuğunu düşünüyorum.  Ailesinin sarıp sarmaladığı mutlu kızların huzuru gülümsetiyor. Dışlanan, horlanan, öldürülen genç kızları, çocukları sonra… Acıları hep içimizde. Dertleri hepimizde kambur…. Ücra köylerde gözleri ışıl ışıl elleri nasırlı kızları. Okuyamayan. Okutulmayan. Umut dolu, akıllı kızlarımız. Çocuk yaşta evlendirilen. Kendi çocuğuyla büyüyen… Tarlalarda karın tokluğuna çalışan. Pamuk toplarken elleri diken dolmuş. Kolları çizik çizik. Yüreklerinde daha derin çizikler saklı… Fabrikalarda gün yüzü görmeden. Parıltılı dünyada ışıktan yoksun yaşayan kız çocuklarımız. İsimleri çiçekler kadar güzel ve narin. Kendileri kayıp… Dünya Kız Çocukları Günü’nde ülkemin kız çocuklarının izini sürüyorum. Köyde, kentte, yanımda, uzağımda. Elimi uzatıp ellerini tutmak. Onlara “güvendesiniz bu topraklarda” diyebilmek. Korkmayın. Özgürce nefes alın, koşun, oynayın, büyüyün, okuyun, geleceğin güçlü kadınları olun, diyebilmek istiyorum. Hepiniz gerçekten çok özelsiniz. Dünyanın süsüsünüz. Kıymetlimizsiniz… Diyebilmek istiyorum. Bu özel günde güzel öyküler anlatabilmek, günü gerçek mânâda kutlamak onlarla… @diletuna