Reklam kod içeriği yüklenmemiş.
Dilek Tuna Memişoğlu
Köşe Yazarı
Dilek Tuna Memişoğlu
 

İNSANLIK UZAYA GİDERKEN İNSANLIĞIMZ SINIFTA KALIYOR

Evet insanlık uzaya çıkıyor ama her an çocuklar ölmekte dünyamda. Çocuklar göçüp gitmekte sessizce. Daha yeni bir çadırın önünde cansız yatan bebek gördü gözlerimiz. Kimsesiz. Ailesi de ölmüş belli ki gelip alan olmamış, öylece kalmış orada. İnsanlık uzaya çıkarken, çocuk kanından, bedeninden gençlik aşıları üretilmekte  bu gezegende. Teknoloji bu denli gelişkin yani… İnsanlığımız ise her gün sınıfta kalmakta. Yerin yedi kat dibine geçmekte utancından. Köyünden ferah fersah uzaktaki okula karda kışta yetişmeye çalışan çocuk yürekleri ülkemde. Markalar dünyasının üstü başı yırtık çocukları… Soğukta üşümüş çocuk elleri, ayakları. Beslenmeleri bir kuru ekmek yavrular geleceğin nesli olmak için ilim irfan öğrenme telaşında. Kaygısı yüzlerinden okunan güzel yüzlü gençler hele… Yürekleri kadar güzel konuşmakta akılları. İnsanlık uzaya çıkarken evine ekmek götüremedi diye ağlayan babalar var bu topraklarda. Evinde tencere kaynatamayan anneler. Bayramdan bayrama et giren evler… İnşaatlarda ölen gencecik bedenler. Fabrikaların çarklarında ezilip giden yavrular. İnsanlık uzaya giderken, bir ay yıldızlı bayrak deprem çadırına asıldı yeni. Şehit haberleri bu kez çadırın önünden yapıldı. Üstünden bir yıl geçen bir depremin enkazının ağırlığı hepimizin üzerinde. Yiten canların, kalan yakınlarının feryadı kulaklarımızda. Nefes aldıkça enkazın tozu genzimizi yakmakta. Kadın cinayeti duymak istemesek de her yerde. Gazetede bir yanda uzay sevinci, diğer yanda okulsuz köylerinden uzakta karne alan yavruların gözlerindeki ışıltı. Neyse ki çocuk masumiyeti hep var bu evrende. Her şeye rağmen çocuk gülüşü… O masumiyet tüm kötülüklere kalkan belki de hâlâ. Her şeye rağmen umut aşısı iyilere. İnsanlık uzaya giderken insanlığımız sınıfta kalsa da çocuklar için, masum tüm canlar için varolma ve ışığı çabası bizimkisi. Her şeyimiz tam olduğunda belki daha çok seviniriz uzaya vardık diye, yıldızları, gezegenleri gördük diye. Her şeyimiz tam olduğunda uzay yolu bize daha aydınlık gelir belki. Yıldızlar ve güneş daha parlak. İyilik kazandığı gün zafer ve tüm koca evren bizimdir… Dilek Tuna Memişoğlu  İnstagram :@diletuna Twitter: dile_tuna
Ekleme Tarihi: 25 Ocak 2024 - Perşembe

İNSANLIK UZAYA GİDERKEN İNSANLIĞIMZ SINIFTA KALIYOR

Evet insanlık uzaya çıkıyor ama her an çocuklar ölmekte dünyamda.

Çocuklar göçüp gitmekte sessizce.
Daha yeni bir çadırın önünde cansız yatan bebek gördü gözlerimiz.

Kimsesiz.

Ailesi de ölmüş belli ki gelip alan olmamış, öylece kalmış orada.

İnsanlık uzaya çıkarken, çocuk kanından, bedeninden gençlik aşıları üretilmekte  bu gezegende.

Teknoloji bu denli gelişkin yani…

İnsanlığımız ise her gün sınıfta kalmakta.
Yerin yedi kat dibine geçmekte utancından.

Köyünden ferah fersah uzaktaki okula karda kışta yetişmeye çalışan çocuk yürekleri ülkemde.
Markalar dünyasının üstü başı yırtık çocukları…

Soğukta üşümüş çocuk elleri, ayakları.

Beslenmeleri bir kuru ekmek yavrular geleceğin nesli olmak için ilim irfan öğrenme telaşında.

Kaygısı yüzlerinden okunan güzel yüzlü gençler hele…
Yürekleri kadar güzel konuşmakta akılları.

İnsanlık uzaya çıkarken evine ekmek götüremedi diye ağlayan babalar var bu topraklarda.

Evinde tencere kaynatamayan anneler.

Bayramdan bayrama et giren evler…

İnşaatlarda ölen gencecik bedenler.
Fabrikaların çarklarında ezilip giden yavrular.

İnsanlık uzaya giderken, bir ay yıldızlı bayrak deprem çadırına asıldı yeni.
Şehit haberleri bu kez çadırın önünden yapıldı.

Üstünden bir yıl geçen bir depremin enkazının ağırlığı hepimizin üzerinde.
Yiten canların, kalan yakınlarının feryadı kulaklarımızda.

Nefes aldıkça enkazın tozu genzimizi yakmakta.

Kadın cinayeti duymak istemesek de her yerde.

Gazetede bir yanda uzay sevinci, diğer yanda okulsuz köylerinden uzakta karne alan yavruların gözlerindeki ışıltı.

Neyse ki çocuk masumiyeti hep var bu evrende.
Her şeye rağmen çocuk gülüşü…

O masumiyet tüm kötülüklere kalkan belki de hâlâ.
Her şeye rağmen umut aşısı iyilere.

İnsanlık uzaya giderken insanlığımız sınıfta kalsa da çocuklar için, masum tüm canlar için varolma ve ışığı çabası bizimkisi.

Her şeyimiz tam olduğunda belki daha çok seviniriz uzaya vardık diye, yıldızları, gezegenleri gördük diye.

Her şeyimiz tam olduğunda uzay yolu bize daha aydınlık gelir belki.
Yıldızlar ve güneş daha parlak.

İyilik kazandığı gün zafer ve tüm koca evren bizimdir…

Dilek Tuna Memişoğlu 
İnstagram :@diletuna
Twitter: dile_tuna

Yazıya ifade bırak !
Okuyucu Yorumları (0)

Yorumunuz başarıyla alındı, inceleme ardından en kısa sürede yayına alınacaktır.

Yorum yazarak Topluluk Kuralları’nı kabul etmiş bulunuyor ve rotayonhaber.com sitesine yaptığınız yorumunuzla ilgili doğrudan veya dolaylı tüm sorumluluğu tek başınıza üstleniyorsunuz. Yazılan tüm yorumlardan site yönetimi hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz.
Sitemizden en iyi şekilde faydalanabilmeniz için çerezler kullanılmaktadır, sitemizi kullanarak çerezleri kabul etmiş saylırsınız.