Gülmek için sayısız neden var hayatta.
Ağlamak için de…
Ruhun hangi yönde yürümek istiyor?
Her şeye rağmen gülümseyip yoluna devam etmek mi?
Hayattan vazgeçip, her şeye dargın bir yürekle ömrünün geçmesini beklemek mi?
Sayılı nefeslerin her birini tek tek özenle solumak mı istersin?
Yoksa zamanın farkına varmadan, boşu boşuna geçip gitmesini mi?
Hepimizin yaşam çiçeği sol yanımızda.
Narin, dupduru, mis kokulu.
Şöyle alsak avuçlarımıza.
Dokunsak usuldan.
Üstüne sevdiğimiz sözleri fısıldasak.
Bildiğimiz tüm sevgi sözcüklerini önce kendimize söylesek.
Önce kendimize “seni seviyorum” ları.
“Çok değerlisin” leri.
“Canımsın”ları…
Önce kendimizi sevsek şöyle sahiden.
Sahiden sevsek…