İÇİMİZDE KALANLAR...

Hayallerimizin ardı ardına koştuğu hayatlarımızın keşkeleri aslında.Sürekli olarak dilimizde, kalbimizde ve aklımızda kara bir deliktir yapamadıklarımız.. Yağmur damlalarını tuttuğumuzu düşünürken akıp gider ya avuçlarımızdan , yapmak istediğimiz, olsun dediğimiz ama sürekli ertelediğimiz ne varsa öyle kayar gider avuçlarımızın arasından. Ve geriye keşkelerimiz kalır... Sessizliğin soğuk duvarını izlerken düşüncelerimde ki derinliğin sesine kulak verdim bir anda. Çocukluğumdan itibaren sıralanmış keşkelerimle ve ne oldu biliyomusunuz? Karşımda ortaya çıkmış bir sürü hayat senaryosu... Milyonlarca yaşam ihtimaline dönüştü içimde kalanların tamamı. Bazen önceliklerimiz bazen de önceliğimiz olsun istediğimiz herkes ve herşey yüzünden kendimizi arkada bıraktığımız zamanların maalesef ki kötü birer kurgusu,bizim için tüm bu yaşanmamışlıklar... Kimilerine değerdi deriz, kimileri hatalarımız sıralamasına girer. Bir diğer kişi için bizde öyle bir sıralamaya dahil oluruz.. Neticede hiçbirimiz sütten çıkmış ak kaşık değiliz değil mi? Yaşadığım, yaşamadığım, yaşayamadığım herşey için yani tüm içimde kalanlar için hoşgörü ve iyilikle hoşçakalın diyorum.. Çünkü farkettim ki içimizde kalanlarla vedalaşmazsak yeni olan herşey de yine bir yerleri eksik bırakıp geriye dönme gereği duyacağız... Bazı vedalar yaşanırsa eğer başka hoşgelişler yaşanır... Şimdi son kez içimizde kalanlara bakalım birkez daha onlara kulak verelim ve samimi bir kucaklaşma ile onları kabullenip veda edelim... Yaşanacaklara kucak açma zamanı geldi... Hoşçakalın içimde kalan tüm yaşanmamışlıklarım... Siz olduğunuz yerde kalırken benim devam etmem gereken bir yol var... Çiçeklerinin açması gereken bir bahar var... Sizi sevgiyle sarıyorum... Hoş kalın, hoşçakalın ve lütfen orda kalın...