Bir damla yağmur toprağa düştüğünde belki de bir tohuma, bir çiçeğe, bir ağaca, bir böceğe can olur. Düşecek milyonlarca damla için bir umut olur. Bulutlar yağmurun, yağmur toprağın, toprak tüm canlıların iyi kisi olur. Nefes alıp, yaşamaya devam edeceği düşü olur. Tıpkı hayatımıza giren, tüm insanlıktan ayrıştırdığımız dostlarımız, aşklarımız gibi.      Yaslandığımızda dağ, ağladığımızda mendil, kahkahamızda ayna, haykırdığımızda ses, sevdiğimizde yürek olanlarımız... Herkesleşmeyen,kabuğumuza sığmayan, birlikte ayrı birer dünya oluşturduğumuz iyi kilerimiz....       Gözyaşlarımızın seyircisi çoktur.Omuz olma gönüllüsü dolu insan... Kimi kendi egosunu tatmin eder. Kimi gerçekten ordadır. Kahkahalarımıza ayna olan seviçlerimize ortak olansa çok azdır. Çünkü mutluluğa yandaş olmak bir erdemdir ve herkesin bünyesinde barınamaz. Kıskançlık ket vurur o noktada olmaya. İşte o kıskançlığı yüreğinde barındırmayan kişilerdir iyi kiler.      Gönül eş ister,dost seçer. Birileri gelir, birileri gider. Gelenlerin koyduğu katlardan,gidenlerin eksilttikleri bizim gerçeklerimizi açığa çıkarır. Ben dememizde az yada çok ömrümüze dahil olan herkesin payı vardır. Güne nasıl başlandığından çok nasıl bittiğinin önemli olduğu hayat döngüsünde bizim içinde öyle değil midir? Yola kimlerle başladığımız değil kimlerle devam ediyor olduğumuz daha değerlidir. Kimse kırılmasın diye yük olan kimseyle yürümeye devam etmeyin... Yol ne kadar uzun görünse de çok kısa... İyi ki dediğiniz kim varsa elini tutun ve hiç bırakmayın... Benim iyi ki dediğim değerlilerim var... Ya siz! Kimlere iyi ki dediniz?