"Ne gerek var?" Bana göre en manipülatif cümle olabilir. Karşındakine bir şey söylersin ve bu cevabı duyarsın. Sonra bir düşünürsün ve sana göre çok gerekli olsa da manipüle olur ve vazgeçersin.İstemsizce bilincin durumu olumsuza çevirir. Peki bu hadsizce cümleyi kurarken bunun saygısızlık boyutunu düşünür müyüz? Tabii ki hayır. Düşüncesizce alırız bu cümleyi, karşımızda bizden onay bekleyen kişinin suratına ihtiyaçlarını değersizleştirerek çarparız. Sürekli,biz nezaman bu kadar kötü olduk sorusunu sorarız sohbet masalarında. Aslında en ince çizgilerle bezenmiş tavırları dikkate alsak nedenini anlamak çokta zor değil.Kişisel gelişimi yanlış anladık, bencilleştik. Çocuklarımız özgüvenli olsun dedik şımarttık, Özgür olalım, sınırlarımızı belirleyelim istedik, değer vermeyi ve değer görmeyi yitirdik. Daha iyi bakalım derken görmeyi, daha mutlu olalım derken sevmeyi, daha anlayışlı olalım derken duymayı unuttuk... Yaptığımız, verdiğimiz herşeyi bir şova çevirip, iyiliği yitirdik.Sorgulamaya gerek var mı ne ara kötü olduk... Kendini bir demleyip, hayatını süzgeçten geçir bakalım, bu ne ara oldu? Hah evet bak işte tam ozaman başladı. Nasıl da farketmedin değil mi? Sinsi bir rüzgar gibi seni okşaya okşaya hayatına daldı o kötülük... Hayat siyah yada beyaz değildir herzaman... Gri alanları vardır... Bu alandan siyaha yada beyaza yönelebilirsin.Dumanlanmış bir hayat... Güneşin araladığı bir derin karanlıktan aydınlığa bakarken görünür olan ne varsa hayat bulmuş varlığının inkarına yönelirsen, unuttuğun sadece benliğin olmaz... Hayallerini bir toz bulutuna çevirmek tercihin olabilir mi? Hiç gerek yok...