Socrates "Bazı duvarları, insanları dışarıda tutmak için örmeyiz. Kimi zaman da bizi, o duvarları yıkıp yanımıza gelecek kadar önemseyen insanlar kim olduğunu öğrenebilmek için öreriz..." demiş...! Sokrates’in bu derin düşüncesi, insan doğasının karmaşıklığını ve ilişkilerin dinamiklerini anlamamıza yardımcı olur. İnsanlar, hayatlarındaki duvarları genellikle kendilerini korumak için inşa ederler. Ancak bu duvarlar, her zaman sadece dış tehlikelere karşı bir savunma mekanizması olarak değil, aynı zamanda çevremizdeki insanların gerçek değerini ve bağlılığını test etmek için de kullanılır. Bu perspektiften bakıldığında, duvarlar aslında bir sınav gibidir; bizi gerçekten tanımak ve anlamak isteyenlerin, bu engelleri aşarak yanımıza gelebilecek kadar çaba gösterip göstermeyeceğini görmek için bir ölçüttür. Her birimiz, hayatımızın çeşitli dönemlerinde kendi duvarlarımızı öreriz. Bu duvarlar, geçmişteki yaralarımızın, hayal kırıklıklarımızın ve korkularımızın somutlaşmış hali olabilir. Çoğu zaman, bu duvarların arkasında, gerçek benliğimizle ve en derin duygularımızla baş başa kalırız. Ancak, bu yalnızlık hali, bazen dış dünyanın karmaşasından kaçmak için bir sığınak olurken, bazen de içsel bir hapishaneye dönüşebilir. İşte bu noktada, etrafımızdaki insanların bizim için ne kadar önemli olduğunu ve bizi ne kadar sevdiklerini anlamak için, bu duvarları yıkmaya ne kadar istekli olduklarını gözlemlemeye başlarız. Duvarlarımızın ardında saklı kalan benliğimiz, aslında bizim en saf ve en kırılgan halimizdir. Bu nedenle, bu duvarları yıkmaya çalışan insanların gösterdiği çaba, onların bizim için ne kadar değerli olduklarının bir göstergesidir. Eğer bir insan, bu duvarları aşmak için çaba gösteriyor, bizi anlamaya ve yanımıza gelmeye çalışıyorsa, bu kişinin samimiyeti ve sevgisi tartışmasız bir şekilde ortadadır. Ancak, bu çaba gösterilmediğinde, duvarlarımızın ardında yalnız kalmak, belki de en doğru seçenektir. Bu anlamda, Sokrates’in sözleri, insan ilişkilerinin derinliğini ve karmaşıklığını bizlere hatırlatır. Gerçekten sevgi dolu ve anlamlı ilişkiler, sadece yüzeyde görünenlerle sınırlı kalmaz. Bu ilişkiler, derinlerde yatan korkularımızı ve yaralarımızı anlayacak, bu duvarları aşarak bize ulaşacak insanların varlığıyla zenginleşir. Bu insanlar, bizimle sadece mutlu anlarımızda değil, en karanlık ve yalnız hissettiğimiz anlarda da birlikte olmayı başarırlar. Sonuç olarak, duvarlarımızı yıkmaya çalışan insanların çabalarını görmek, onların bizim için ne kadar değerli ve anlamlı olduklarını gösterir. Sokrates’in bu bilgece sözü, ilişkilerimizin derinliğini ve insan doğasının karmaşıklığını anlama konusunda bize önemli bir perspektif sunar. Bu perspektif, hayatımızda gerçekten kimlerin önemli olduğunu ve kimlerin bizimle bu zorlu yolculukta yan yana yürümeye istekli olduğunu anlamamıza yardımcı olur. Nimet Ünal Mızraklı @nisanrain