ÖĞRETMEN!  Ne muazzam bir kelime... İlk harfi Ö... Yusyuvarlak, sınırlarını çizen çember gibi... İçine aldıklarını koruyan, kollayan ,taşmayan, taşırmayan, sığınak gibi..  "Allah' tan sonra sana emanet Hoca'm " veli duasındaki sır gibi... Sarı ile beyazın uyumu papatya,masumiyet timsali, çiçeğin tam ortası öğretmenin ta kendisi sınıfın kalbi gibi...     ÖĞRETMEN ,Sevi yeteneğini kaybetmeden yüksünmeden yol alandır.Öğretmen,heybesindeki  elvan elvan taşları dökendir.Öğretmen ,emekleyen kuzuları yürüten, sendeleyen kuşların yarasını saran, uçan kartallara yön verendir.Öğretmen, mürekkep denizinde tüm fırtınalara inat  Kaya'ya Bora'ya yüzmeyi öğretendir. Öğretmen, öğrencilerine yepyeni ufuklar açan kör düğümleri çözendir.     SINIF; dört duvarı örülmüş, tuğlanın ,harcın ,boyanın çok ötesi... Sevgi, hoşgörü ve inançla  örülmüş dantel gibi ...Hayata adımın ilk basamağının atıldığı en ulvi mekan.... Sınıf, öğretmenin besmelesini çekerek girdiği mabet ,tüm bulutları yüklenip toprağın üzerine yağan yağmur gibi... Bülbülün güle sevdası gibi,can gibi kan gibi... Sınıfta öğrenilir vatan -millet -bayrak sevgisi , hak- hukuk öğretisi, bilimsel yaklaşımlar, olumlu davranışlar,etik kurallar, ahlaki öğütler ,değerler eğitimi,sosyalleşmenin ilk merkezi... Her sınıfın bir ruhu bir rengi vardır öğretmenin üflediği; gül gibi nergis gibi... Papatyanın tam ortası öğretmenin ta kendisi... SINIF KAPISI; edep, ince ince işlenmiş nakış gibi..Başını eğerek girer öğretmen bilime saygısından vav gibi ,dolgun başaklar gibi...Elif gibi dimdiktir ,sancağı teslim etme arzusu, vatan sevgisi....                                ÖĞRETMEN! Ne muazzam bir kelime... Baş harfi  " Ö " Üzerinde iki nokta ... Göz gibi..  Gözüm üstünde, başım gözüm üstüne der gibi ... Kiminin yatağa aç girişini ,kiminin nasır tutan ellerini,kiminin boyacı sandığından simsiyah olan avuç içini ,kiminin uzaklara dalan gözlerdeki hüznünü, kiminin gelecek kaygısını , kiminin mahcubiyetini,kiminin titreyen ürkek bedenini,kiminin aşka düşmüş yüreğini,kiminin ayakkabısından fırlayan baş parmağını, kiminin  gülüşündeki güzelliği, kiminin kaledeki topla dansını, kiminin şair doğduğunu, kiminin sesindeki buğuyu izler gözler... Ve her birine sunacağı sevgiden mayasını çalmış bir anahtar vardır. Adı "UMUT". Her çiçeğin ayrı ayrı dili vardır: Kimi az su ister kimi çok ; kimi güneş ister kimi gölge... Tek ortak besinleri vardır SEVGİ... Kimi uzaktan uzağa "Anla beni hisset" der, kimi "Kayboldum, bul " der, kimi "Ben buradayım gör" der... Her biri  beden dilinden çözülür bir yumak ip gibi... Öğretmen;  yetiştirdiği çiçeği  vuslata  -ölüm- erene kadar anar, bekler, gözler ; değişmeyen tek şey yarım asır geçse de "GÖZLER"     ÖĞRETMEN!  Ne muazzam bir kelime... İki de büyük "E" var ;saklı inci gibi, tüm engellere duvar gibi ... "Bak, ara ara düşeceksin, sırtını bana daya yavrum!" der gibi... Sımsıcak " YUVA " gibi... Gece olunca ay çıkar bulutlar arasından aydınlatır dünyayı "ÖĞRETMEN" gibi... Vesselam!