Bugün Babalar Günü. Babamı neredeyse iki buçuk yıl önce kaybettim ve onunla geçirdiğim zamanları hatırlamak, bana karışık duygular yaşatıyor. Babam, her zaman otorite figürü olarak karşımdaydı. Bana hiç sarılmadı ve özel anılarımız olmadı. Ancak, bu durum onun bana olan sevgisini ve etkisini değiştirmiyor. Babamın sert ve mesafeli tavrı, çocukluk ve gençlik yıllarımın bir parçasıydı. Onunla geçirdiğim zamanlar, genellikle disiplin ve kurallar çerçevesinde şekillenirdi. Onun sert bakışları ve katı tavırları, beni her zaman güçlü olmaya ve sorumluluklarımı yerine getirmeye teşvik etti. Belki de onun bu tavrı, hayatta daha sağlam durmamı sağladı. Babamla paylaştığımız sessiz anlar, aslında derin bir anlam taşırdı. Onunla uzun süre konuşmasak da, varlığı hep güçlü bir şekilde hissedilirdi. Babamın bana olan sevgisi, kelimelerle ifade edilmezdi. O, sevgisini sorumluluklarla, beklentilerle ve bana kattığı değerlerle gösterirdi. Onun otoriter tavrı, aslında bana olan sevgisinin ve beni hayata hazırlama isteğinin bir yansımasıydı. Bugün, Babalar Günü’nü babamı anarak geçiriyorum. Onunla yaşadığımız zorlu anılar bile, benim için kıymetli. Çünkü bu anılar, benim kim olduğumu ve hayatta nasıl bir duruş sergilediğimi şekillendirdi. Babamın bana olan sevgisini ve etkisini anmak, onun hatırasını yaşatmanın bir yolu. Babalar Günü, hepimiz için farklı anlamlar taşıyabilir. Bazılarımız babalarıyla sıcak ve sevecen anılar paylaşırken, bazılarımız daha mesafeli ve otoriter ilişkiler yaşamış olabilir. Ancak, her durumda babalarımızın bize kattığı değerler ve onların üzerimizde bıraktığı izler, hayatımızın bir parçasıdır. Sevgili babam, seninle paylaştığımız anılar belki de diğerleri kadar sıcak ve sevecen değildi, ama senin bana olan sevginin ve öğretilerinin farkındayım. Senin otoriter tavrın, beni hayata hazırladı ve güçlü olmamı sağladı. Seni her zaman anıyor ve özlüyorum. Babalar Günü’n kutlu olsun, sevgili babam. Nimet Ünal Mızraklı @nisanrain