A harfinden yola çıkalım... Anne...ne de güzel kelime... Anneye dair değil mi zaten yıldız, güneş, gökyüzü ? Göller ,nehirler ,çağlayanlar deryalar  ... Açan her filiz başını eğmez mi toprağa olan edebinden ? Yıldızlar güneşi görünce başını alıp gitmez mi ağırbaşlıliğından ?Irmaklar denize karışmaz mı hayasından ? Baharda yüzünü pembelere vermez mi dağlar kibarlığından ? Ah anneler ! Ah anneler Ah anneler Sözler hep yeksan....her türlü vasıf annelerde... Aile denince aklımıza ilk gelen anne değil midir zaten ?  Torlayan, toplayan sorgusuzca yuvasına aşını sevgisini ömrünü akıtan.... Sevginin ,saygının ,hoşgörünün baştacı edildiği ailelerde yetişen çocuklar mayısta açan güle benzer; rengi ,kokusu ile vakti tam dolmuş kırmızı güle... Dikenler ara ara değse de canına  verimli topraktan gücünü alır solar ama bitmez, savrulur ama düşmez... Doğru zamanlarda bu eşsiz gülleri  sulamak ise bahçıvanlık ister; bahçıvanlar sizsiniz.... Bir çocuğun en mutlu olduğu kendini en korumada hissettiği kayıtsız şartsız teslim olduğu yer anne ve babasının yanı yani ailesidir. Aile ya da çatı dediğimiz kavram görecelidir lakin her çocuk çatı ister; sevgi ve muhabbetle kuşatılmış bir çatı... Evliliğe adım atılırken anlaşabilmenin akabinde iyi bir anne ya da iyi bir baba arayışında olmak gerek... Evlilik kurumunda çocukların olduğu çatıda bireysel mutluluk adı altında hızla boşanmaya gidilen günümüzde çok hikayelere şahit bir öğretmen olarak minik örneklerle  nacizane yol almak istiyorum . Bunları anlatmamın sebebi ise boşanmış ailelerin göremediği ya da boşanma niyetinde olan aileler varsa arka fonu azıcık aralamak ve gerekli destekleri alarak yol almalarını sağlamak... Hiç bir yuva boşanmak için kurulmaz lakin tutacak tarafları varsa çocuklar için buna değer... Öğrencilerimde yaşadığım acı gerçekler... Seviye orta okul... 1.Anne ve babası boşanmış olan çocuklar bu konuyu saklarlar duyulmasını istemezler ve yakın bulduğu öğretmenine sır olacak biçimde söylerler. 2.Gözlerinde çoğu zaman hüzün vardır  3.Anneler ya da babalar günüyle ilgili etkinliklerde yanımıza gelip ya yazmak ya okumak ya da katılmak istemediklerini söylerler ; eğer sebebi biliyorsanız saygı duyarsınız; yok sebebi bilmiyorsanız  "neden" sorularıyla çocuğu zorda bırakırsınız çoğunlukla ağlayarak cevap verirler öğretmen de alt üst olur...çünkü çocuğu üzmüştür.  4.Boşanmış çiftlerde anne ya da baba evlenmiş ve mutlu evliliklere yelken açmış olsa bile çocukların uzakta olan baba ya da anneye olan özlemi hep diridir. Telefonlarımızı isteyip özledikleri anne ya da babanın sesini duymak isterler.Velev ki dünya iyisi üvey anne ya da üvey baba olsun  Evde sorun mu var ? Dediğimizde yok annem mutlu , üvey babam da çok  iyi... Peki sen ?  Dediğimizde bir sessizlik ile karşılaşınırız... 5.Boşanmış ayakları üstünde çok iyi duran bir bayan velimin çok mutlu olduğunu anlatmasının ardından bayramda ne yapacaksınız? sorusu üzerine verdiği cevap tüylerimi diken diken etmiştir.  " Hocam biz bayramlarda kimseyi kabul etmeyiz bir yerlere de gitmeyiz; perdeleri çeker bayram süresince oğlumla temizlik yapar , televizyon izleriz " 6.Dışardan boşanmalar kolay ve cazip görülse de çatının yıkılması öyle küçük hasarlar bırakmıyor hele o çatıda küçük kalpler var ise... O yüzden aile denince epey bir durmak düşünmek lazım ... Anne ve baba olmak sorumluluk ister; haklı gerekçeler olmadıkça yıkılan yuvaların bedelini de çocuklar öder. Mutlu yuvalarda büyüyen çocuklar sağlıklı birey ve sağlıklı nesil demektir.  Kendimize ve çocuklarımıza travma olmayacak hayatlar için doğru adımlar atmak ve attığımız adımlarda da doğru kararlar almak gerek .... Huzurla ve sevgiyle kalınız. Öznur Türk Özöncel