Konuşma engelli olan Taha esmer ,uzun boylu, güleç ,azimli, on üç yaşlarında bir çocuktu. Çoğu  zaman sessiz dünyasında büyük dünyalar kura r ne fırtınalar ne poyrazlar estirir ardından da  çöl sıcaklığında kocaman gülümserdi. Hayata olan gülümsemesi sessizliğinin zirvede adeta  haykırışı gibiydi... Henüz orta okul yıllarındayken sesssiz dünyasına eklenen kas hastalığı yüzünden ağrılı  dünyaya da adım atmış, ağır tedavi sürecine girmiş ve üstelik okulunu bırakmak zorunda  kalmıştı.  Yılların bize göre hızla ona göre yavaş geçtiği sürede  içten içe hayata küsmüştü. Bu hastalığın neden kendisine Rabbim tarafından verildiğini sorgulayıp duruyordu. Annesi  ,öğretmenleri, arkadaşları ne kadar seferber oldularsa da onu bu sorulardan çıkarmayı  başaramadı. Oysa bu imtihandı ve Rabbim sevdiği kulları türlü türlü imtihan ederdi... Perdenin arkasında bizi bekleyen güzellikler elbette vardı ,lakin insan hep aceleci idi... Aylar ayları, yıllar yılları kovaladı ve nihayet arkadaşlarının ısrarı ile dikkatinin dağılması  amacıyla Taha keman kursuna başladı  orada yeni arkadaşlar edindi. İçlerinden Burak ve  Ahmet isimli iki genç ile uyumu çok güzeldi ,işaret dili de bilen bu iki genç Taha 'ya hayat  olmuştu. Bu iki çocuğun en belirgin vasıfları ise okumaya olan düşkünlükleriydi .Tam kitap  kurdu olan Ahmet ,Taha ' ya kitaplar getirmeye başladı. Kitaplarla hemhal olduktan sonra  Taha'nın yüzüne kan, bedenine can, ruhuna şifa geldi. Hemen hemen aynı yaşlarda olan bu üç arkadaşın dostluğuna vesile olan keman kursu ve  kitaplar onları günden güne olgunlaştırıyor, dünyaya bakışlarını değiştiriyor, adeta  büyütüyordu.  Taha ,artık  tüm dertlerinden arınmış, yeni projelere koyulmuş ,gözlerinden yansıyan ışıkla  sevdiklerini de mutlu kılmıştı...Evde bir yandan  okul derslerini alıyor bir yandan da kitap  okuyarak bilinmezlikleri aşıyor yeni dünyalara adım atıyordu. Montaigne 'nin kulaklara küpe olacak şu sözler Taha 'da elvan elvan açıyordu.  "On beş dakikalık kitap okuma sonunda giderilmeyen hiçbir kederim olmamıştır ". ... Zaman su gibi akıp geçti. Taha ,okuduğu kitaplardan yola çıkarak bir karar aldı. Hayatını  kitaba dökecek , umudunu kaybetmiş çocuklara umut olacaktı. .Bilgisayar başına geçip hayatını yazmaya başladığı zaman on beş yaşlarındaydı. Bir yıl süren  yoğun yazı sürecine girdi. Bu süreç içerisinde birkaç parmağının işlevini kaybettiği vakit dahi  ,yazmayı bırakmadı. Büyük bir azmin örneği olan Taha kitabını tamamladığında sadece tek parmağını  kullanabiliyordu.  Kitabının adı ise  "YILMAYAN HAYATLAR"  idi.