Adı Gülizar!
Almaya alışmamıştı
Hep vermelerin kadınıydı
Bedeni ürkek bir ceylan
Gözleri küflü hüzün
Benzi soluk, kuru sonbahar
Puslu havalar kadar yoğun
Şiddetin gölgesinde mevsim yorgun
Biraz kader,biraz keder ,biraz kara yazgı
Papatya en sevdiği çiçek
Düsturu acıya gülümsemek
Elbisesi rengarenk
Yazması börtü böcek
....
Eskiden yıldız yıldız gözleri vardı
Kömür kadar siyah ,zümrüt kadar parlak
...
Ruhunun hoşluğu dudaklarının kıvrımlarında
Naif yüreği hemen her yerde
Merhameti tüm zerresinde
Akdeniz kadar sıcak
Karadeniz kadar derin
Marmara kadar fedakâr
…
Papatya en sevdiği çiçek
Düsturu acıya gülümsemek
Elbisesi rengarenk
Yazması börtü böcek
Yüreği yıldızlara hamak kurmuş, salıncak
Mavi, umudun rengi !
Öznur Türk Özöncel