Gökyüzünün minik siyah kanatları uçuşunuz şayet Gazze'ye varırsa bayramlık giymemiş çocukların alnından öpün ve onlara deyin ki bizim illerde bayram;her merhametli yüreğe haram oldu, zehir zemberek tutuşan ciğerler oda düştü, elbise bedenden ,şeker tadından utandı, gözümüz kulağımız çığlık çığlığa arlandı,kalem utançta ,kelâm utançta,ak kâğıt kanda kaldı . .... 2021 yılının bahar ayıydı, Ramazan oruçlarımızı tutmuş tüm İslam alemi olarak bayrama girmenin sevincini yaşıyorduk. İşar Filistinli kara yağız yakışıklı bir çocuktu ,yaşı on iki olsa da otuz yaşında bir ruhun olgunluğu vardı . Yıllarca İsrail askerlerinin zulmüne uğrayan Filistinliler her sabah okula gitmekten ,işlerine gitmekten çekinir hale gelmişlerdi. Evlerinden ,yerlerinden ,yurtlarından eden İsrail 'in zulmü Filistin halkına gına getirmiş ,şımarık bir çocuk gibi dünyanın gözünün içine baka baka çocukları katleden bu zulüm tarihte hiç değişmemişti. ... O sabah İşar ,abisi Halit ile dolaplarında olan kıyafetlerine bakıyor,bayramlıklarını hazırlıyorlardı. İşar ,dolabındaki her şeyin eskidiğini hiçbir kıyafetinin doğru düzgün kalmadığından yakınınca babası "Evden bir şeyler giyinin çocuklar,beni yormayın! "dedi. Bayramda çocuk olmak elbette başkaydı ve İşar oruçlarını tam tutmuş bir çocuk olarak hakkı olanı istiyordu.... Bayramlık...Bir ceket takımı ,altına da beyaz bir ayakkabı... Halit ise bir ayakkabı... Akşam babaları eve mutlu dönmüştü çünkü iş yerinde ikramiye verilmişti-bayramlık ikramiyesi-Bu tam zamanında gelen bir güzellikti.... Allah 'a ne kadar şükretseler azdı ve nihayet bayramlık alabileceklerdi. Ertesi sabah babası, İşar 'ı ve abisi Halit 'i yanına alıp çarşıya çıktı. Çarşı bayağı kalabalıktı, çocuğunun elinden tutan herkes ayakkabı, çorap, üst baş almaya gelmişti. Her yerde balonlar,şekerler,renkli hediye paketleri göz kamaştırıyordu. İşar ,çok istediği beyaz ceket takımının satıldığı mağazanın önünde etekleri zil çalmış halde durdu. Aylardır hayalini kurduğu takıma gözleri dolu şekilde uzun uzun baktı ve " Ne kadar da asil !" dedi. Rüyasında bile bu kadar ak bir güzellik görmemişti. Kabine girip büyük bir itina ile ceket takımını denedi.Aman ALLAH'IM ne kadar da yakışıklı olmuştu Adeta beyaz bir güvercini andırıyordu.. . Babası ve abisi de onu çok beğenmişti. Ayakkabıcıya gittiler beyaz ceketin altına beyaz ayakkabı aldılar hem Halit 'in istediği spor ayakkabısını da unutmadılar. Ezanın okunmasına yarım saat kalmıştı ve bu Ramazan'ın son orucuydu. Gelecek Ramazana kavuşma duasıyla ,bayramlık şeker ve ikramlıkları alıp arabalarına bindiler. Annesi bayramlığını görmek istediğinde İşar "Sürpriz,bayram sabahı elini öpünce göreceksin !"dedi. İşar ' ın mutluluğuna diyecek yoktu.O gece belli ki gözüne uyku girmeyecekti. Ertesi gün bayram namazına yetişme sevinci ile İşar erkenden yattı.. Başucunda ise beyaz ayakkabısı ve ceket takımı vardı. ... Bayram arefesi ...Kara gün...O gece saat 23.43 'te bayramı kana bulayacak katliam tarihe "UTANÇ ABİDESİ" olarak adını yazdırdı. İsrail ordusu Gazze 'ye hava saldırısı başlattı,kentin her yerinde acı sirenler çalmaya başladı. İşar'ın tam uykuya daldığı sırada gerçekleşen bu katliamda ,bu masum kalpten gökleri delen bir nida yükseldi : "Allah u Ekber! " (İşar şehitlik makamına yükseldi) .... Ve o gün abisi Halit günlüğüne şu notu düştü: "Ailemden kimsecikler kalmadı yalnız ak bir güvercin İşar'ın kana boyanan takımının başından hiç ayrılmadı...."