Balolu Türk dizilerinden ,zengin olma hayalinde yasayan zihniyetten yoruldum, hangi kültürün filmleri acaba (?)bunlar ,yoksa ben mi buralı değilim !!! Sevginin ,merhametin örnek teşkil ettiği taşın toprağın kainatın tefekkür edildiği, iyiliğin baş tacı edildiği temalar dururken neden baş köşeye bencilliğin, çıkar ilişkilerinin, kötülüğün, ihanetin , bugüncüluğün konu edinmesini idrak edebilmiş değilim. Doğru insanların misal teşkil etmesi gerekirken yalan ,riya ,ikiyüzlülüğün ,kötülüğe kötülük adı altında başlar üzerinde taşınmasını da kavramış değilim.  Oysa huzur dediğimiz şey mutluluk kavramının çok üzerindedir. İyliğe iyilikle ,kötülüğe yine iyilikle muamelenin timsali bir peygamber ahlakıyla özümüz kuşanmışken örnek aldığımız hayatlar ,yollar mı değişti acaba ?  Gençliğin kafelerde zaman tükettiği ,ilmi sadece üniversite, kps ,lgs sınavındaki konular üzerinden sandığı mesleğe geçince de hayallerin tükendiği bir nesil mi geliyor acaba ?  Eyvah eyvah... Göğü, toprağı ,denizi ,kainatı okumanın en büyük erdem olduğunu unutup sabahlara kadar mavi ekranlarda dedikodu kuşaklarını takip eden ordu mu geliyor acaba ? Her gece yarısı vurduğunda "Ey minik kalbim nasılsın?" diye sorgulamayan ruhun açlığını hiçe sayan canlar mı geliyor acaba ?  Oysa ,her günün bitiminde yarına umutla uyanma duasıyla olmak bir günü saatlere bölmek neler kazandırmaz ki insanlığa?  Ben duygusundan çıkıp biz olabilmek ve gelecek adına zamanı doğru kullanabilmek neler vermez ki bize ?  Nereden mi başlamalıyız?  "Kalbimizden..." Kalbimizin,midesi kazınırmışçasına aç halinden. Gökteki kuşlara selam vermekten  Gülen güneşe "merhaba" demekten  Usulca çıkan yıldızlara gūlümsemekten  Yaşlı bir teyzenin tarih kokan ellerinden maziyi aralamaktan  Bir çocuk gözbebeğinde kaybolmaktan  Gūne yaydığın görüşmeleri rızaya çevirmekten  Evine duvar olan komşuna halin nedir? diyebilmekten  Ruhunu uçuracak kitaplara dokunmaktan  Bir yoksul sofrasına misafir olmaktan  Suya kavuşmuş Afrikalı Adisa'yı izlemekten ve ben ne yapabilirim ?diyebilmekten Tebessümü ve selamı yayabilmekten  Gönlünü mesrur edecek şifa verecek iki satır şiir dinlemekten  Şükredecek sebepleri yazabilmekten ve bugüne ne bıraktım? diyebilmekten  Vesselâm, İnsan olduğumuzu yeniden yeniden hatırlamaktan...  Öznur Türk Özöncel