Ahilik,  Türk medeniyet unsurlarının yaşam değerleriyle uyumlu kaynaşması neticesinde kurulan esnaf, sanatkar ve üretici birliklerini ve bu birliklerin ahlaki, siyasi, iktisadi, felsefi duygu ve prensiplerin adıdır. Ahilik, Türk kültür tarihinin önemli bir öğesidir. Ahiliğin başlangıç felsefesi çok güzeldir. Haddini aşan, zıddına döner. Ahilik, dayanışma, dürüstlük ve kardeşliğin simgesidir. Ahilik, birlikte üretmektir, mücadele etmektir. Kazanç da olsa zarar da.. “Ahilik; iyi ahlakın, doğruluğun, cömertliğin, yardımseverliğin ve kardeşliğin simgesidir.  Ahilik der ki; fazla güç, kirlendirir. Ahilik der ki; fazla dinlenmek tembelleştirir. Ahilik der ki; fazla sakinlik eylemsizleştirir. Ahilik der ki; fazla öfke zehir gibidir. Ahilik der ki; fazla neşe uyuşturur. Ahilik der ki; fazla iyi niyet istismar edilir. Ahilik der ki; fazla mutluluk bedel ödetir. Ahilik der ki; fazla mal seni kullanır. Ahilik der ki; fazla su bile insanı zehirler. Ahilik der ki; ilacı zehirden ayıran , dozudur. Rızkın hayırlısı, ihtiyaca yetendir. Üretirken de tüketirken de haddini bilmek gerekir. Haddini bilmek deyimi aslında bunların tamamının işlevsel olarak kullanılması değil midir? Kısacası Anadolu kültüründe doğan Ahilik, Türk Anadolu yaşam felsefesidir, yaşamı tamamen içine alır ve toplumun tamamını yarına taşır. Derler ki ‘’Püf noktası’’ deyiminin çıkış noktası da ahiliktir.. ‘’Ahi Evran zamanında bir çırak ustasından icazet aldıktan sonra ayrılıp kendi dükkânını açabilirmiş. O dönemde Orta Anadolu’da bir camcı ustasının çırağı artık zamanının geldiğini düşünerek ustasından icazet ister ancak ustası “daha olmadın” diyerek el vermez. Çırak daha fazla bekleyemez ve gidip başka bir şehirde kendi dükkânını açar. Elbette dikiş tutturamaz… Yaptığı bütün camlar, biblolar bir süre sonra çatlar. Böyle olunca bir yıl sonra iflas eden çırak, ustasına yalvar yakar geri döner. Ustası onu affedip tekrar yanına alır. Sonra bir gün gerekli zamanın geçtiğini düşünen usta, çırağını çağırır ve artık ona el vereceğinin müjdesini verir. Ama ayrılmadan önce çırağın yapması gereken bir şey daha vardır. Ustası, onu daha önce giremediği karanlık odaya götürür. Burada yeni bitmiş, sıcak işler bir kenarda durmaktadır. Tavanda da toplu iğne deliği kadar bir yerden güneş ışığı gelmektedir. Usta, kenarda duran sıcak bir parçalardan birini alır, ışığa tutar ve bakar ki camın bir yerinde küçücük bir hava kabarcığı vardır. Buna üfler ve kabarcık kaybolur. Çırak anlar ki daha önce yaptığı işler bu püf noktası yüzünden çatlamaktadır. Bunu da öğrendikten sonra ustasıyla helalleşir ve yoluna devam eder. ‘’ Püf noktası buradan kalma bir deyim olarak kültür yaşamımızın içinde yaşar. Ahi Evran'ın kurduğu Ahilik felsefesi, toplumun sağlıklı olarak yarına ulaşması için bir yolculuktur. Ahi Evran işin özeti olarak der ki; ‘’Hak ile sabır dileyip, bize gelen bizdendir. Akıl ve ahlak ile çalışıp bizi geçen bizdendir! ‘’   Bir olalım, iri olalım, diri olalım en önemlisi biz olalım…   Varolun